Φυλακή το σπίτι που είχαμε ζήσει,
με τις αναμνήσεις μ' έχει φυλακίσει.
Στο πάτωμα μπουκάλια κι εγώ σε μαύρα χάλια,
να πίνω να καπνίζω και το χαμό να βρίζω.

Μοναξιά, φωτιά,
μόνο εσένα έχω συντροφιά
κι εσύ στα μάτια μου βροχή.
Μοναξιά,
ούτε εχθρός μου έτσι να μη ζει.

Δεν υπάρχει δρόμος άλλος μακριά σου.
έχω γίνει στάχτη μέσα στη φωτιά σου.
Τσιγάρα στα τασάκια και με θλιμμένα μάτια,
να σκέφτομαι εσένα, να τα ‘χω όλα χαμένα.

Μοναξιά, φωτιά,
μόνο εσένα έχω συντροφιά
κι εσύ στα μάτια μου βροχή.
Μοναξιά,
ούτε εχθρός μου έτσι να μη ζει.