Οι χαράδρες πάντα μπροστά

με βρεγμένα εσώρουχα

πέτρινες κνήμες και γόνατα λυπημένα



Εδώ περνούσαν και χάνονταν

σιδερένια πουλιά

αφήνοντας πίσω καμμένα χωριά

χαλάσματα της μνήμης καπνισμένα



Κρύα κορμιά του θερισμού

στόματα κλειστά στην Ιστορία



Καλοκαίρι του....