Πέσαμε απόψε σε παράξενο καιρό
κι ο καπετάνιος μας αμίλητος καπνίζει
και όπως φουντάρει το κοράκι στο νερό
σιγοτραυλίζοντας τον Ποσειδώνα βρίζει.

Κόντρα οι ανέμοι και το παίρνουμε αργά
μόνο ο Δίας ξέρει τι μας περιμένει,
μας καταπίνει η θάλασσα σιγά-σιγά
και μας ξερνά σαν μια γυναίκα μεθυσμένη.

Ο τιμονιέρος ο Γιοργκάν δεν μου μιλεί
τώρα δυο μήνες πια παρέα δεν με κάνει,
γιατί κοιμήθηκα με μια Μαροκινή
που γούσταρε στης Καζαμπλάνκας το λιμάνι.

Κι εγώ που έμαθα στα ζόρια από μικρός
και στο φτερό του καρχαρία να κοιμάμαι,
τώρα αισθάνομαι χαμένος και δειλός
αφού απόψε νιώθω πως τη θάλασσα φοβάμαι.

Στο φινιστρίνι πλησιάζω το θαμπό
σιγορουφώντας τον καπνό που με ζαλίζει
και σαν να είδα τη μορφή σου στον αφρό
και τον Χριστό πάνω στο κύμα να βαδίζει.

Κακό φορτίο και μονόπαντα μας παίρνει
δεν θα γλιτώσουμε ετούτη τη φορά,
ο Ποσειδώνας με την τρίαινα μας σέρνει
δώσαμε S.O.S και έχουμε πέσει στα νερά.

Ο τιμονιέρος ο Γιοργκάν δεν μου μιλεί
τώρα δυο μήνες πια παρέα δεν με κάνει,
γιατί κοιμήθηκα με μια Μαροκινή
που γούσταρε στης Καζαμπλάνκας το λιμάνι.

Κι εγώ που έμαθα στα ζόρια από μικρός
και στο φτερό του καρχαρία να κοιμάμαι,
τώρα αισθάνομαι χαμένος και δειλός
αφού απόψε νιώθω πως τη θάλασσα φοβάμαι.

Κυρά κι αρχόντισσα μου τώρα έχε γεια,
δε θα γυρίσω, ο βυθός μ’ αναζητάει
και σου είχα πάρει ένα βραχιόλι απ’ το Αμάν
και στη μικρή μας μια κουκλίτσα που μιλάει.