Απ’ τα χρόνια τα παλιά σε κάθε τόπο
όταν πέφτει ο κεραυνός και κάνει κρότο
τ’ ανθρωπάκια στις σπηλιές κοιτιούνται μεταξύ τους
ποιος θα πάρει την οργή και την ντροπή τους;

Ο βλάκας, ο βλάκας.

Ζει στον κόσμο του και δεν τον πολυνοιάζει
μα όταν όλοι θέλουν πόλεμο, τρομάζει.
Τι τον γέννησε αυτόν, μας τρώει το μαράζι
πρέπει να τιμωρηθεί που δε μας μοιάζει.

Ο βλάκας, ο βλάκας.

Βλάκας, βλάκας, βλάκας, βλάκας δεν γεννιέται κανείς
είναι οι άνθρωποι της πλάκας και ζητούν συγγενείς.
Αν κοιτούσαν στον καθρέφτη έστω και μια στιγμή
θα γελούσαν με τον ψεύτη, θα τους ‘πιάναν λυγμοί.

Φιλαράκο, πόσο ακόμα
θα σου πάρει να πεις.
Βλάκας, βλάκας, βλάκας,
βλάκας δεν γεννιέται κανείς;