Περνάμε απ’ τα πλακόστρωτα σοκάκια
κι εγώ σ’ αφιερώνω ποιηματάκια.
Οι αέρηδες ξυπνάνε αναμνήσεις
κι εσύ ένας ήλιος που όμως δε θα δύσεις.

Αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα
που βγάζει τα όνειρά μας για βαρκάδα.
Ξωκλήσια και σταυροί πάνω απ’ την πόλη
και μια αγκαλιά οι άνθρωποι όλοι.

Αυτό θα πει καλοκαίρι
να ‘μαστε χέρι με χέρι,
να περπατάμε στην άμμο
και να μετράμε στο κύμα φιλιά.

Αυτό θα πει καλοκαίρι
κι όταν θα πέφτει ένα αστέρι,
μια ευχή εγώ θα κάνω
του χρόνου να ‘μαστε πάλι αγκαλιά.

Περνάμε απ’ την αυλή του Παραδείσου
και φτάνουμε στην πύλη της Αβύσσου.
Κοχύλια, θησαυροί κάτω απ’ την πόλη
μυρίζουν γιασεμί οι άνθρωποι όλοι.

Αυτό θα πει καλοκαίρι
να ‘μαστε χέρι με χέρι,
να περπατάμε στην άμμο
και να μετράμε στο κύμα φιλιά.

Αυτό θα πει καλοκαίρι
κι όταν θα πέφτει ένα αστέρι,
μια ευχή εγώ θα κάνω
του χρόνου να ‘μαστε πάλι αγκαλιά.