Πάλι ξανά, τα ίδια θα πεις
θα ρωτήσεις τον τρόπο να ζεις
και μετά
στο κενό θα κοιτάζεις

Θα στο πω άλλη μία φορά
“Κοίτα, ο κόσμος, πάει μπροστά
και απ’ όλους,
μόνο εσύ δεν αλλάζεις.”

Τίποτα το προσωπικό…

Εγώ, για μένα θα μιλώ
που βλέπω ουρανό σ’ άσπρο ταβάνι
Για μένα θα μιλώ,
που πέφτω στο κενό και δε μου φτάνει.
Εγώ, βουτάω στα κύματα
πατάω σε σύρματα
Τρόπο να ζεις δε θα σου πω

Κοίτα μπροστά, γλυκιά η ζωή
Κάθε τέλος, μια νέα αρχή
πώς μπορείς να σηκώνεις τα χέρια;

Θα στο πω άλλη μία φορά:
“Πας εκεί, που η σκέψη γυρνά
Ποιος μπορεί να σου κλέψει τ’ αστέρια;”

Τίποτα το προσωπικό…