«Σώπασε θεατρίνε», είπε ο Ραββίνος,
«θα σε βοηθήσω όπως
το θυμιατό βοηθάει τον πεθαμένο».

Στη συναγωγή βρίσκει τον διάβολο.
Ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο.

«Κουράστηκα, Ραββί, πάει καιρός
που δεν ζητάω τίποτε από τον ουρανό.
Κι όμως τα χέρια μου μένουν ακόμα
υψωμένα».