Το πρόσωπο σου κρύος είναι τοίχος
σβησμένη μες το βλέμμα και η φωτιά
πάγος και η καρδιά,
σκιά προτού να γίνεις μες το πλήθος
μια χάρη σου ζητάω, μόνο μια.

Μη χανόμαστε, να βλεπόμαστε
να με παίρνεις αγκαλιά λες και αγαπιόμαστε.
Μη χανόμαστε, να βρισκόμαστε
να τα λέμε φιλικά, πως σε θέλω τραγικά να δεχόμαστε.

Δυο ρούχα παίρνεις και άλλα πράγματα σου
στο δρόμο ξεμακραίνεις,
τρέχω και σφαίρα απ’ το ποτέ
να στέλνεις πότε πότε μήνυμα σου
και που και που να παίρνεις για καφέ.

Μη χανόμαστε, να βλεπόμαστε
να με παίρνεις αγκαλιά λες και αγαπιόμαστε.
Μη χανόμαστε, να βρισκόμαστε
να τα λέμε φιλικά, πως σε θέλω τραγικά να δεχόμαστε.

Κι αν νιώθεις μοναξιά να μου τηλεφωνείς
τι σε καίει να μου πεις
και θα ‘χω ανοιχτά παράθυρα, καρδιά
όποια ώρα και να ‘ρθεις.

Μη χανόμαστε, να βλεπόμαστε
να με παίρνεις αγκαλιά λες και αγαπιόμαστε.
Μη χανόμαστε, να βρισκόμαστε
να τα λέμε φιλικά, πως σε θέλω τραγικά να δεχόμαστε.