Σ’ άδεια πόλη
Κάτω απ’ τα φώτα του δρόμου
Μες τη ζάλη
Ψάχνω τον ήχο του κόσμου
Που μου τρώει το κεφάλι
Που να `μαι πάλι;

Κάθε μου βήμα
Εικόνα νέα που δίνει φωνή στη ρουτίνα
Θόρυβος ίδιος με `μένα
Που γνωστό είναι βλέμμα
Γίνεται ψέμα

Πές μου
Ακόμα για μία φορά
Πες μου ποια είσαι και άκου
Γλυκιά μελωδία ξανά
Πες μου ποια είσαι
Νύχτα που είσαι;

Μες την πόλη
Κάτω απ’ τα ίδια τα φώτα
Στο δρόμο είμαι πάλι
Ξέρω το θόρυβο τόσο
Που φοβάμαι να νιώσω
Ποιον θα πληγώσω πάλι

Δεν αγγίζω τις λέξεις
Δεν ακούω τις σκέψεις
Που στο τέλος θα κλέψεις
Για να πιστέψεις