Ο έρωτας κι ο θάνατος ήτανε λέει φίλοι
παιδιά που μεγαλώσανε στην ίδια γειτονιά.
Τσαμπί-τσαμπί μοιράζανε οι δυο τους το σταφύλι
και στις αγάπες ρίχνανε μαζί τη γειτονιά.

Μα ήρθε καιρός κι αγάπησαν την ίδια τη γυναίκα
μια νεράιδα όμορφη που λέγανε ζωή.
Πέντε βραδιές παλεύανε και πίναν άλλες δέκα
κανείς όμως δεν νίκησε σαν ήρθε η χαραυγή.

Και ο θεός σαν το ‘μαθε εβρήκε αυτός τη λύση
και δυο πατρίδες έφτιαξε να ζήσει μια ψυχή.
Κι οι δυο τους να γυρίζουνε σ’ ανατολή και δύση
να κυνηγούν τις όμορφες ξανά απ’ την αρχή.

Έρωτας είναι ο θάνατος του άλλου λένε κόσμου
φεγγάρι που εχάραξε στη πρώτη του αυγή.
Και μη πιστέψεις στα γλυκά τα ψέματα του φως μου
γιατί δεν έχει μάτια μου αγάπη σ’ άλλη γη.