Μοιάζει με πλοίο το γκρι σχολείο
μου έγραψες στης Γλώσσας το βιβλίο.
Και είπα Άννα, σε μια κοπάνα
που φλέρταρες τον Φάνη είχα πεθάνει,
τα άλλα θα στα πω στο κυλικείο.

Το ίδιο βράδυ σ’ έρημα μέρη
το κράτημα θυμάμαι απ’ το χέρι.
Κάθε φιλί σου, το όλο στυλ σου,
τ’ αστέρια στα μαλλιά, την αγκαλιά σου,
που έφυγες μετά για καλοκαίρι.

Το σ’ αγαπώ το λέγαμε βαγκέο
το ραντεβού το λέγαμε Αιγαίο.
Μετά τα μάθαν όλα οι δικοί σου
και όπως μπήκα, βγήκα απ’ τη ζωή σου.

Το σ’ αγαπώ το λέγαμε βαγκέο
και το φιλί το λέγαμε τροχαίο.
Πως σ’ αγαπώ το ήξερε όλη η τάξη,
μα χτες μου είπαν τα παιδιά
πως με άλλον τα ’χεις φτιάξει.

Με μια παλέτα σε μια μπασκέτα
σχεδίαζες μια ρώσικη ρουλέτα.
Θα με αφήσεις κι εσύ θα ζήσεις,
σου είπα στο Χημείο κι ήταν αστείο,
το γέλιο σου να γράφω σε κασέτα.

Τρίτη Λυκείου, γυαλιά ηλίου
φορούσες στις κερκίδες του σχολείου.
Καθόμουν χώρια απ’ τ’ άλλα αγόρια
και σου ’γραφα στη βρύση, δεν θα σβήσει
το σ’ αγαπώ στην άκρη του θρανίου.

Το σ’ αγαπώ το λέγαμε βαγκέο
το ραντεβού το λέγαμε Αιγαίο.
Μετά τα μάθαν όλα οι δικοί σου
και όπως μπήκα, βγήκα απ’ τη ζωή σου.

Το σ’ αγαπώ το λέγαμε βαγκέο
και το φιλί το λέγαμε τροχαίο.
Πως σ’ αγαπώ το ήξερε όλη η τάξη,
μα χτες μου είπαν τα παιδιά
πως με άλλον τα ’χεις φτιάξει.