Καμένες Ιθάκες εδώ κι εκεί.
Κάπου στ’ αλατοφαγωμένα βράχια της Μήλου
και στις όχθες του Αλιάκμονα.

Ατάκες και κλισέ ματιές
στο Θερμαϊκό καθώς ο γλάρος στέκεται στην πρύμνη των ματιών μας.

Λόγια δειλά, ανέξοδα, μικρά
για λίγη επιβεβαίωση όλων όσα μένουν εδώ,
εδώ να θυμίζουν το μάταιο πέρασμά μας
κι άλλοτε τον κόπο για λίγο ορίζοντα πιο καθαρό.

Μικροί σε παράγκες μιας άλλης εποχής,
αδιέξοδοι δρόμοι
και δρόμοι που σπάνε καθρέφτες.
Γαϊτανάκι «μία έξω, μία μέσα» στα εντός μας.
Λίγα «γιατί» και μια σκέψη που φέρνει ελπίδες.

Μπορεί όχι και τόσο ανώφελες…

Καλημέρα στη θάλασσα, στα μάτια τα κλειστά, στους ουρανούς τους
γαλανούς και στα σύννεφα που τόσο αγαπώ και μ’ αγαπάνε.
Γεια σου, Νεφέλη, σιωπή και χάδια του Απρίλη.