Τις απαντήσεις σου τις ξόφλησα στο ακέραιο
και έχεις παράπονα με τόσα που ‘χω κάνει
μην με κοιτάς με αυτό το βλέμμα το μετέωρο
και τα δικά μας θα σου πω
η νύχτα δε μου φτάνει.

Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και τα δικά μου θέλω υπόψιν θα τα λάβει
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει.

Και τα παράλογα ποτέ μου δε στα αρνήθηκα
ίσως να ήταν το μεγάλο μου το σφάλμα
από την αγάπη μου για σένα παρασύρθηκα
ζήτησα χέρι να πιαστώ μα έσπασε το φράγμα.

Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και τα δικά μου θέλω υπόψιν θα τα λάβει
Εμένα πες μου ποιος, ποιος, θα με καταλάβει
και στα δικά του όνειρα θα με συμπεριλάβει.