Μέσα στης Αίγενας τα κάτεργα κλεισμένος
κι από τον έξω κόσμο περιφρονεμένος
κλαίω που έφτασα εγώ σ' αυτό το χάλι
κι όλα τα φταίει το ξερό μου το κεφάλι.

Σε θεοσκότεινο κελί μ' έχουν κλεισμένο
με χειροπέδες και σχοινιά μ' έχουν δεμένο,
ως και στα πόδια μου μου βάλαν αλυσίδες
και να 'χω μάνα μου, δεν έχω πια ελπίδες.

Επαραστράτησα, το ξέρω δεν τ' αρνιάμαι
και αν σε πλήγωσα σληρά συγχώρεσέ με.
Πάνε τα νιάτα μου στην φυλακή χαμένα
γιατί δεν άκουσα μανούλα μου εσένα.