Μόνη, τα βράδια μόνη
βάρκα χωρίς τιμόνι, πουθενά στεριά.
Φύλλο ξερό η ελπίδα
τρέμει στην καταιγίδα στο σκληρό βοριά.

Κι είναι η μοναξιά τόσο σκληρή
και στη σκέψη μου πια δε χωρεί.
Μα θ’ αλλάξει η μοίρα μου θαρρώ
ίσως να ‘ναι τώρα τυχερό
την αγάπη μου να ξαναβρώ.

Μείνε, κοντά μου μείνε
γίνε, αστέρι γίνε σε χρυσή βραδιά.
Φλόγες τα όνειρα μου
είσαι πολύ μακριά μου, πως πονάς καρδιά.

Κι είναι η μοναξιά τόσο σκληρή
και στη σκέψη μου πια δε χωρεί.
Μα θ’ αλλάξει η μοίρα μου θαρρώ
ίσως να ‘ναι τώρα τυχερό
την αγάπη μου να ξαναβρώ.

Μείνε, κοντά μου μείνε,
μείνε.