Κλειστός ο τόπος μου καιρό
σε μαύρες συμπληγάδες
στέρνα που έμεινε αδειανή
να κρύβονται φονιάδες.

Σώπα κι αλλιώς δε γίνεται
ο δρόμος σου με δένει
και στο φιδιού το σφύριγμα
η μνήμη μου πεθαίνει.

Για το αγρίμι και το χιόνι
πέντε η ώρα που βραδιάζει
για την αλήθεια που τελειώνει
γέμισε η γη μου από μαράζι.

Στραβά πατώ στο χρόνο μου
θαύμα που αυτός μ' αντέχει
δεύτερη ανάσα μου ο καπνός
και πρώτη αυτός που μ' έχει.