Κάνεις στον καθρέφτη δυο στροφές
να σιγουρευτείς πως είσαι ωραία,
βάζεις και κολόνιες ακριβές
και μεθάς Αθήνα και Περαία.

Όταν σε ρωτώ αν μ’ αγαπάς
πάντα με κοιτάς με ειρωνεία,
θες τα μυστικά σου να κρατάς
να ‘σαι μια ζωή στην αγωνία.

Στη μοντέρνα την καρδιά σου
κρύβονται αισθήματα
και τα ελαττώματα σου
μοιάζουν προτερήματα.

Όταν για τους δυο μας σε ρωτώ
βάζεις πάνω απ’ όλα το εγώ σου,
θες να είμαι δεύτερος εγώ
μα περνάει πάντα το δικό σου.

Μες στους δρόμους όταν περπατάς
θες να σ’ αντιγράφουν οι ζωγράφοι,
ξέρω κατά βάθος μ’ αγαπάς
και σου συγχωράω τόσα λάθη.

Στη μοντέρνα την καρδιά σου
κρύβονται αισθήματα
και τα ελαττώματα σου
μοιάζουν προτερήματα.