Το ‘χουμε ψάξει,
το ‘χουμε αναλύσει, το ‘χουμε πολύ ταλαιπωρήσει.
Το ‘χουμε σπάσει,
το ‘χουμε διαλύσει, το ‘χουμε συναρμολογήσει.

Το ‘χουμε λατρέψει,
το ‘χουμε μισήσει, το ‘χουμε απομυθοποιήσει.
Το ‘χουμε θάψει,
το ‘χουμε αναστήσει, το ‘χουμε τελείως ξεφτιλίσει.

Τ’ όνειρο έσβησε, τ’ όνειρο πάγωσε,
μαύρο σε μαύρο νύχτα που ξέβαψε
πάνω σε μαύρο ουρανό,
μαύρο σε μαύρο συναντηθήκαμε
σε κάποιο δείπνο μυστικό.

Μαύρο σε μαύρο,
νύχτα που ξέβαψε πάνω σε μαύρο ουρανό,
μαύρο σε μαύρο
αγαπηθήκαμε πάνω σε μαύρο σκηνικό.

Ήτανε μέρα κι έγινε νύχτα,
στο λαιμό μου τα δόντια σου μπήχ’τα
Σήκω κάτσε, κάτσε σήκω
η Κοκκινοσκουφίτσα έφαγε το λύκο.

Μαύρο μελάνι, μαύρο χαρτί
δρόμοι παράλληλοι και κάθετοι μαζί,
δυο συγκρουόμενα, από ατσάλι
στου εγωισμού μας το απίστευτο ράλι.

Τ’ όνειρο έσβησε, τ’ όνειρο πάγωσε,
μαύρο σε μαύρο νύχτα που ξέβαψε
πάνω σε μαύρο ουρανό,
μαύρο σε μαύρο συναντηθήκαμε
σε κάποιο δείπνο μυστικό.

Μαύρο σε μαύρο,
νύχτα που ξέβαψε πάνω σε μαύρο ουρανό,
μαύρο σε μαύρο
αγαπηθήκαμε πάνω σε μαύρο σκηνικό.

Μαύρο σε μαύρο.