Στα ξαφνικά ήρθες και μ’ έκανες
στον έρωτα και πίστεψα
λίγο από μένα μεσ΄ τα μάτια σου αντίκρισα
και έκανα χώρο για να μείνεις πάντα εδώ.

Σιγά σιγά την σκοτεινή πλευρά
σου από έρωτα συνήθισα
και τον εαυτό μου για χατίρι σου αδίκησα
ήταν πολύ καλό για να ‘ναι αληθινό.

Τον άνθρωπο τον λάθος, αυτόν αγάπησα
τον άνθρωπο τον λάθος, αγκάλιαζα με πάθος.
Τον άνθρωπο τον λάθος, αυτόν εμπιστεύτηκα
κι ας ήταν όλα λάθος, κι ας ήταν όλα ψεύτικα.

Στα ξαφνικά εκεί που νόμιζα
πως ζούσα σε μια όαση
μέσα στα μάτια σου αντίκρισα μια κόλαση
στην επιφάνεια βγήκαν όλες οι πληγές.

Σιγά σιγά αναρωτήθηκα
άμα στ΄ αλήθεια ήθελα
εγκλωβισμένος να ‘μαι μέσα σε μια θύελλα
και να κερδίζουν οι λύπες τις χαρές.

Τον άνθρωπο τον λάθος, αυτόν αγάπησα
τον άνθρωπο τον λάθος, αγκάλιαζα με πάθος.
Τον άνθρωπο τον λάθος, αυτόν εμπιστεύτηκα
κι ας ήταν όλα λάθος, κι ας ήταν όλα ψεύτικα.