Βρέχει, βρέχει

Βρέχει, βρέχει και χιονίζει
το μυαλό μου πια σαστίζει,
που να είσαι τέτοια ώρα
μεσ' το κρύο μεσ' τη μπόρα.

Βρέχει, βρέχει καταιγίδα
σβήνει η δόλια μου η ελπίδα,
μας χωρίζει η κοινωνία
κι ειν' η φτώχεια μου αιτία.

Βρέχει, βρέχει με μανία
αχ κακούργα κοινωνία,
Άλλοι κλαιν' κι άλλοι γελάνε
και στον πόνο μου γλεντάνε.