Κι έφερε ο Ρεμπώ μια ξεχασμένη κόλαση,
στα κορμιά των δρόμων, στις γλάστρες των σπιτιών,
στα μαιευτήρια.
‘Όλα τα κάλυψε η σχάση μιας πομφόλυγας
τα μυαλά, τα σκυλιά, τα παιδιά,τα λουλούδια,
[σκοτάδι, σκοτάδι, Σκοτάδι!]
Μας ξέσκισαν περιεχόμενα κτήνη,
στο στόμα είχαν τις σάρκες μας
αντέχαμε με ξυλοκαΐνη τα δαγκώματα·
το αύριο ήταν σάπιο και μύριζε θάνατο.
Ηλί! Ηλί!
Κανείς στο μετανιωμό του δε φώναξε
το όνομα του προφήτη,
μόνο στριμωχτήκαμε σ’ ένα βαγόνι
στουμπωμένοι σε μια βελόνα,
χυθήκαμε σ’ ένα ποτήρι
τυλιγμένοι σε κάποιο χαρτί
πηγαίνοντας στο διάολο άκλαυτοι ή ανέσπεροι