Νύχτα
Ο νους μου τώρα
σε προσμένει
εδώ πίσω απ΄τα μαύρα σου πουλιά
που έγιναν ανέσπερα
άνθη
Κι ερχόμενο το φως σου
λουλουδίζει την ψυχή μου
που τόσα λησμόνησε
πάνω απο τα γλυκύτερα
βάσανα των ματιών.
Φανέρωσε με νύχτα
Από παιδί σε αισθάνομαι μητέρα
βυζαίνοντας τ΄αστέρια
ως την ερημιά
που είναι η ψυχή τ’ανθρώπου
και το ξεστήθιασμα
μια νέα σελήνη
του ανέφικτου.