Σ' όποιο λιμάνι και να βγω ξέρω πως θα 'σαι και εκεί
απέναντι σ' όλο τον κόσμο τόσο μοναχική
όποια στεριά και να πατήσω εκεί θα δίνεις παρόν
εσύ ελεύθερη τέχνη ανελευθέρων λαών
που βάζεις όνειρα και στόχους στα μυαλά των παιδιών
και ήσουνα πάντα σαν την αίρεση στ' αυτιά των πιστών
εσύ είσαι, εσύ είσ' η τέχνη των ατσάλινων τροχών
και των χαμένων ονείρων στα ίχνη των μολυβιών
και πάει κάπως έτσι, πάει κάπως έτσι που λες
με αυτού του κόσμου τους φασίστες εσύ παίζεις μπουνιές
για 'μένα χιπ χοπ είναι καύλα κι είναι λέξη καυτή
πάμε να φύγουμε καρδιά μου τι να νιώσουν αυτοί
εσύ ανθίζεις όπου οι άνθρωποι δουλεύουν σκυφτοί
και φτιάχνεις πλαίσιο ηθικό για το παιδί να κρυφτεί.
Εσύ είσαι φλόγα στη φωτιά στα μάτια των χορευτών
εσύ είσαι χρώμα μες στο χρώμα των βαμμένων τειχών
και ποιος να νιώσει τι να νιώσει και να θυμηθεί τι
εσύ τον σεβασμό απ' τους λίγους είχες πάντα κριτή
και ποιος να νιώσει, τι να πει και να τα μάθει σε ποιον
εσύ είσαι φύση που αναπτύσσεται και σπάει το μπετόν.

Για αυτό, γι' αυτό είσαι τέχνη ανελευθέρων λαών
γιατί σε κοινωνίες ανθίζεις κατωτέρων θεών
και είναι από πίσω σου στρατιές ανελευθέρων παιδιών
εσύ ελεύθερη τέχνη ανελευθέρων λαών.

Και πάει κάπως έτσι, πάει κάπως έτσι που λες
με αυτού του κόσμου τους φασίστες εσύ παίζεις μπουνιές
για 'μένα χιπ χοπ είναι καύλα κι είναι λέξη καυτή
πάμε να φύγουμε καρδιά μου τι να νιώσουν αυτοί
και ποιοι να νιώσουν, τι να πουν και να τα μάθουν σε ποιον
εσύ είσαι φύση που ανοίγει και που σπάει το μπετόν
και είναι από πίσω σου στρατιές ανελευθέρων παιδιών
εσύ ελεύθερη τέχνη ανελευθέρων λαών.

Και εσύ ελεύθερη τέχνη θα είσαι πάντα εδώ
μες στην καρδιά μου μέσα στο θωρακικό μου κλωβό
για να κρατάς με χίλια ζόρια ένα παιδί ζωντανό
να του θυμίζεις πριν ανέβω τι σκατά εκπροσωπώ
και η ουσία σου είναι εκεί στα ουρλιαχτά των γραμμών
στο σεβασμό μέσα σε κύκλους των μεγάλων μαχών
κι ότι σε πλήγωνε πάντα έβγαινε απ’ το ίδιο καρμπόν
από τους μάταιους πόθους των αστικών μας κελιών
κι όσο κι αν η ξεφτίλα κάποιων μου χαλάει το γλυκό
στα μάτια μου θα ‘σαι για πάντα ένα κορίτσι μικρό
που στο ένα χέρι του κρατάει τη φωνή μιας γενιάς
και στ' άλλο χέρι του σφιχτά τους νόμους της γειτονιάς
από τη μοναξιά των βράχων ως τη γη των θεών
και κάτω απ' τη σκιά των φόβων στις καρδιές των παιδιών
εσύ είσαι δρόμος μες στους δρόμους για όποιον θέλει να βρει
εσύ είσαι λόγος μες στους λόγους για όποιον έχει να πει
και πάει κάπως έτσι, πάει κάπως έτσι που λες
είν η ευθύνη σου μεγάλη όταν μιλάς σε γενιές
και το μολύβι αυτό είναι όπλο που στα χέρια κρατάς
και αυτή η δίψα σου δε σβήνει όσο μακριά και να πας
εσύ είσαι η τέχνη των αιώνιων δεσμών
μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των μηχανών
εσύ είσαι, εσύ είσ' η τέχνη φίλων παντοτινών
εσύ ελεύθερη τέχνη ανελευθέρων λαών.

Και πάει κάπως έτσι, πάει κάπως έτσι που λες
με αυτού του κόσμου τους φασίστες εσυ παίζεις μπουνιές
για 'μένα χιπ χοπ είναι καύλα κι είναι λέξη καυτή
πάμε να φύγουμε καρδιά μου τι να νιώσουν αυτοί
και ποιοι να νιώσουν, τι να πουν και να τα μάθουν σε ποιον
εσύ είσαι φύση που ανοίγει και που σπάει το μπετόν
και είναι από πίσω σου στρατιές ανελευθέρων παιδιών
εσύ ελεύθερη τέχνη ανελευθέρων λαών. (Χ2)

Και για εδώ τι να σου πω; Ένα κουκλοθέατρο που φτιάχνει γεννίτσαρους
και όλα εκείνα που δεν άντεχες, να πατάνε στην ματαιοδοξία
που μας δένει σε πισθάγκωνους χορούς και ομαδικούς τάφους.
Το φως λίγο και το σκοτάδι πολύ όπως παντού κι αυτή η σιωπή σου να φωνάζει
μέσα σ' αυτό το σπίτι που διαλέξαμε και τώρα όποιος θέλει έρχεται εδώ και ξεφορτώνει τα βάρη του.
Αγοράζει, πουλάει και εκμεταλλεύεται...