Μαζί με πλήρωμα στης θάλασσας τα βάθη,
καταιγίδες, κύματα, άνεμοι που ’ναι ξυράφι.
καιρός δεν ευνοεί να γίνουν λάθη.
στη πλάτη σου, ψυχές που, σε ακολουθούνε πιστά σε όποια μάχη.
κάτι είναι να 'ρθει, κάτι το νιώθω ανατριχιάζει η ράχη.
έρχεται πάντα κοντά όταν ξεμακραίνει η άκρη.
κρύβεται κάπου βαθιά, όπως μέσα μας η αγάπη.
σ’ ένα σάπιο πλοίο που ψάχνει το δρόμο πίσω να ’ρθει.
είναι η ελπίδα... και ας είναι σπασμένη πυξίδα,
βρίσκει το δρόμο της επιστροφής σε μια φωτογραφία.
το καράβι αυτό που λείπει, είναι η δειλία.
όποιος πήγε να φέρει κατέληξε για τους καρχαρίες, λεία.
τι έχει αξία; μια ευθεία…ή μια δύσκολη πορεία…
τρικυμία, προτιμώ από το να μείνω στην απραγία.
ποτέ δε τελειώνει ο δρόμος, ούτε υπάρχει αφετηρία.
καλώς ήρθες στο κατάστρωμα, μα κράτα ισορροπία.

Στο ταξίδι για όπου πας…
στα όσα κύματα, στα βράχια όταν χτυπάς…
υπάρχει ελπίδα... όσα περάσαν ‘φύγαν, να γελάς!
Όποτε τυχαίνει να γυρνάς σε μια παλιά σελίδα ,ναι..
δεν είσαι μόνος στην ηχώ της μοναξιάς.
μαζί σου το κενό να το γεμίζεις με ότι είδα και είπα
σειρά σου τώρα, ξέρω κάτι κυνηγάς!
Μα δεν αρκεί να κάθεσαι κοιτώντας την παγίδα, ναι...

Πίσω στο πλήρωμα στης θάλασσας τα βάθη,
άρχισε η φουρτούνα να κοπάζει.
νομίζω βλέπω γη, στεριά καθώς χαράζει. ή έτσι μου μοιάζει;
προς τα εκεί πρέπει να πάμε πριν μπουρίνι και άλλο πιάσει.
ευτυχώς, η τύχη αλλάζει..
ένα μέρος που μου μοιάζει
με παράδεισο, καλή και η κόλαση με δεν με εντάσσει…
πάμε δράση όπως το πλήρωμα, αντίδραση για στάση.
ψιθυρίζουν πως φοβούνται, τον καινούριο, τους τρομάζει
απλά δεν θέλω κάποια απάντηση, πραγμάτων ξεκαθάριση.
αφού ήρθες μαζί μου στο ταξίδι, όχι άρνηση!
Πέρασε 'βδομαδιάια προσαρμογή,
δένουμε καράβι αναζητώντας κάποια μεγάλη ανακάλυψη.
και μη κοιτάς τον χάρτη..
ο τόπος αυτός δεν υπάρχει, πουθενά…
μόνο στην σκέψη μου..
και ένα στυλό που γράφει..
τόσα λάθη για τα πάθη..
κλειδωμένα μες τ’ αμπάρι.
έδεσε η άγκυρα και ο διάολος να τα πάρει.

Στο ταξίδι για όπου πας…
στα όσα κύματα, στα βράχια όταν χτυπάς…
υπάρχει ελπίδα.. όσα περάσαν ‘φύγαν, να γελάς!
Όποτε τυχαίνει να γυρνάς σε μια παλιά σελίδα ,ναι..
δεν είσαι μόνος στην ηχώ της μοναξιάς.
μαζί σου το κενό να το γεμίζεις με ότι είδα και είπα
σειρά σου τώρα, ξέρω κάτι κυνηγάς!
Μα δεν αρκεί να κάθεσαι κοιτώντας την παγίδα, ναι... (x2)