Σ’ ένα σημείο σκοτεινό
απέναντι απ’ τον ήλιο
δυο βήματα απ’ τον ουρανό
σε μια σπηλιά στο Πήλιο
στη θάλασσα ήθελα να μπω
όπως ήμουν με τα ρούχα
να δω που θα με έβγαζε
μία ιδέα που ‘χα.

Αλίμονο στον ένανε
στους δύο ευλογία
το σπίτι μου, η θάλασσα
μα ζω στην παραλία.

Ο φίλος μου με κράτησε
και του ‘κανα τη χάρη
ώσπου ήρθε η νύχτα κι έγινα
ένα με το φεγγάρι.
Και από εκεί σε χαιρετώ
κι όμως είμαι κοντά σου
κομμάτι από τη θάλασσα
που απλώνεται μπροστά σου.

Αλίμονο στον ένανε
στους δύο ευλογία
το σπίτι μου, η θάλασσα
μα ζω στην παραλία.