Σ' αυτήν εδώ την φτωχογειτονιά,
στο χαμηλό σπιτάκι στη γωνιά,
οι διαβάτες ακούνε κάθε βράδυ,
ένα κλάμα να σκίζει το σκοτάδι.

Είναι μια μάνα
που χτυπιέται και θρηνεί,
για το παιδί της
που είναι χρόνια φυλακή.

Κι αν στα σκοτάδια σβήνει το παιδί,
έχει τον ήλιο χρόνια για να ιδεί
κι αν έχει πέσει στην παρανομία,
γι' αυτό ας όψεται η μαύρη κοινωνία.

Κάνεις δεν του ‘δωσε
ποτέ μια συμβουλή,
κανείς δεν του ‘δειξε
την στράτα την καλή.

Σ' αυτόν εδώ τον φτωχομαχαλά,
κάποιας ψυχής το χείλι δεν γελά,
στο χαμηλό σπιτάκι στη γωνία
αργοπεθαίνει μια μάνα μ' αγωνιά.

Αν δε προλάβει
τον λεβέντη της να δει
μ' ένα παράπονο
θα μπει στην μαύρη γη.