Θα ‘πρεπε να σ’ είχα διώξει από καιρό
τόσα που μου ‘χες κάνει απορώ.
Πως το ανέχομαι και ξαναέρχομαι
στην αγκαλιά σου να βασανιστώ.

Το μυαλό μου δίχως φρένα
όλο έρχεται σε σένα
κι η καρδιά μου δεν ρωτάει
σαν τρελή σε αγαπάει.

Θα ‘πρεπε να είχα αλλάξει τακτική
τόσα που μου ‘χες στη ζωή.
Όμως αφήνομαι και παραδίνομαι
κοντά σου στην καταστροφή.

Το μυαλό μου δίχως φρένα
όλο έρχεται σε σένα
κι η καρδιά μου δεν ρωτάει
σαν τρελή σε αγαπάει.