Ήσουν πατρίδα κι έγινες ξένη
έρωτας κι Άδης μες στη ψυχή.
Κι όσοι σε είδαν σαν κάποια Ελένη
ζουν ξεχασμένοι και μοναχοί.

Μια στη δόξα, μια στη στάχτη
κι ο προδότης στο φιλί
στο φωνάζω κάνεις λάθη
είσαι πατρίδα αμαρτωλή.

Ήσουν πατρίδα κι έγινες χώμα
να σε πατάω και να περνώ,
μου ‘χεις γκρεμίσει καρδιά και σώμα
τώρα ξεχνάω και δεν μπορώ.

Μια στη δόξα, μια στη στάχτη
κι ο προδότης στο φιλί
στο φωνάζω κάνεις λάθη
είσαι πατρίδα αμαρτωλή.