Σε χάσαν τα Εξάρχεια
Τα στέκια τα γνωστά
Οι στράτες του Διαβόλου
Οι ανάρχες, τα φρικιά
Σαλπάρισες στον Άδη
Τι να έκανες στη γη
Αφού σ’ είχαν σκοτώσει
Πριν να τους φτάσεις τη ζωή

Αχ βρε Νικόλα, η επανάσταση
Δεν είναι άρπα κόλλα
Ούτε αγανάκτηση, τυφλή οργή

Μόνος οδοιπορούσες
Στις στράτες του ντουνιά
Και ποιός τον πόνο σου να νιώσει
Κι αγάπης λόγια να σου πει
Κρατούσες την ουσιά
Οι αστοί την μοναξιά
Εσύ ονειρευόσουν
Αυτοί κάνουν λεφτά

Αχ βρε Νικόλα, με την ανάσταση
Που παίζουν οι θεοί μας
Μένουν αθάνατοι και κυβερνούν

Τον έγραψες τον κόσμο
Πέρασες τη θηλιά
Κι άστραψε η αλήθεια
Πεφτάστρι στη νυχτιά
Δεν είναι πια οι μπόμπες
Μα η σκέψη το σπαθί
Που σφάζει εξουσίες
Μας πάει για την κορφή

Αχ βρε Νικόλα, η επανάσταση
Δεν είναι μια αγχόνη
Μα αιώνια ανάσταση
Είναι το παν