Πάλι απόψε περνάω το κατώφλι,
ο κόσμος χάνεται τριγύρω μου θαρρώ,
κάπου αισθάνομαι πως με κοιτάζουν όλοι,
κι ούτε τον ίσκιο μου στο δωμάτιο δεν θα βρω.

Λύσε τα χέρια σου τριγύρω απ' τον λαιμό μου
και της αγάπης άδεια λόγια μη μου λες,
και λίγο πριν να πέσω στον γκρεμό μου
δώσ’ μου ένα χέρι να με σώσεις αν το θες.

Λύσε τα χέρια σου τριγύρω απ' τον λαιμό μου
όσο συνέχεια θα σκαλίζεις τα παλιά,
δεν μου γεμίζεις έτσι το κενό μου
ρίχνοντας λάδι συνέχεια στη φωτιά.

Πάλι τα λόγια σου με τύλιξαν σαν φίδι,
κι είναι το βλέμμα σου φευγάτο και ψυχρό,
ποιός θα περίμενε του έρωτα ταξίδι
πως θα κατέληγε ναυάγιο στο βυθό.