Ο Αποσπερίτης άργησε απόψε να φανεί
και στο λαιμό σου ανέμιζε το κόκκινο φουλάρι,
με κοίταξες και χάραξε μεσάνυχτα η αυγή
Και τα μαλλιά σου στόλισε τ’ ολόγιομο φεγγάρι.

Την ξέρω εγώ την άνοιξη, ανθίζει στην καρδιά σου
κι όλα τ’ αρώματα της γης στα χέρια μου κρατώ,
ταξίδεψα στα χείλη σου και στα ζεστά φιλιά σου
και μες στου κόσμου το λυγμό μαζί σου περπατώ.

Ο Αποσπερίτης άργησε απόψε να φανεί
κι ο ήλιος του καλοκαιριού ξορκίζει τους χειμώνες,
ταξίδι στ’ αρχιπέλαγος με κάτασπρο πανί
και δυο μικρά βεγγαλικά να φέγγουν στους αιώνες.

Την ξέρω εγώ την άνοιξη, ανθίζει στην καρδιά σου
κι όλα τ’ αρώματα της γης στα χέρια μου κρατώ,
ταξίδεψα στα χείλη σου και στα ζεστά φιλιά σου
και μες στου κόσμου το λυγμό μαζί σου περπατώ.