Κι αν σε ρωτήσει
Ποιος είμαι
Κανένας
Πες της πια

Ήρθα ένα βράδυ
Μ ένα φράγκο και αγάπη στην καρδιά
Ήρθα μ’ ένα σάκο στον ώμο
Και τη σκέψη συντροφιά

Ανατριχίλα στη σκέψη μου
Κι αυτή δεν ειν’ εδώ
Θ’ αργήσει να `ρθει
Γι’ αυτό κι εγώ το δρόμο μου τραβώ

Κι αν σε ρωτήσει που πάω
Πες της φεύγω μακριά
Κι αν σε ρωτήσει ποιος είμαι
Κανένας πες της πια

Δέντρο του ονείρου η σκιά της
Και ποτέ δεν είν’ εκεί
Κι όλο πλησιάζω και δε φτάνω
Και κοντεύει να χαθεί