Το όνειρο χαράματα
με ξύπνησε με κλάματα
σε είχα δει να μου μιλάς
για αγάπη και να με φιλάς.

Με δυο ποτήρια με κέρναγες
να πιω στην υγειά σου μου έλεγες,
μα στο ‘να είχες φαρμάκι πικρό
και στ’ άλλο δάκρυ και θολό νερό.

Ας μ’ έπαιρναν τα σύννεφα
να μ’ έφερναν κοντά σου
να μη σε νιώθω μακριά
να λυτρωθώ παντοτινά
από το φάντασμα σου.

Χάθηκες σαν την αστραπή
μες στην πυκνή ομίχλη
μα στην καρδιά που πάτησες
δε χάνονται τα ίχνη.

Με δυο ποτήρια με κέρναγες
να πιω στην υγειά σου μου έλεγες,
μα στο ‘να είχες φαρμάκι πικρό
και στ’ άλλο δάκρυ και θολό νερό.

Ας μ’ έπαιρναν τα σύννεφα
να μ’ έφερναν κοντά σου
να μη σε νιώθω μακριά
να λυτρωθώ παντοτινά
από το φάντασμα σου.

Χάθηκες σαν την αστραπή
μες στην πυκνή ομίχλη
μα στην καρδιά που πάτησες
δε χάνονται τα ίχνη.