Δε θα πας πιο πέρα
σ’ αυτό που ζήσαμε θα μείνεις
στο επίκεντρο μιας δίνης
θα πονάς, θα μετανιώνεις κάθε μέρα.
Δε θα πας πιο πέρα
το πρόσωπο μου θα ‘ναι τοίχος
θα σπάει την ζωή σου ο ήχος
δεν θα ακούς από κανένα καλημέρα.

Δε θα πας πιο πέρα
το όνομα μου θα σε κλείνει σε μια βέρα
μόνος και χαμένος
θα αιωρείσαι στον ακίνητο αέρα.

Δε θα πας πιο πέρα
το παρελθόν μας θα θυμάσαι νύχτα μέρα
καταδικασμένος να μην ακούσεις από ‘μενα καλημέρα,
δε θα πας πιο πέρα.

Δε θα πας πιο πέρα
ο δρόμος δεν θα ανεβαίνει
και στιγμή σταματημένη
η στιγμή που με τραυμάτισε η σφαίρα.
Δε θα πας πιο πέρα
θα πολεμάς φαντάσματα σου
θα είμαι μέσα στην καρδιά σου
αποτύπωμα φλεγόμενου αστέρα.

Δε θα πας πιο πέρα
το όνομα μου θα σε κλείνει σε μια βέρα
μόνος και χαμένος
θα αιωρείσαι στον ακίνητο αέρα.

Δε θα πας πιο πέρα
το παρελθόν μας θα θυμάσαι νύχτα μέρα
καταδικασμένος να μην ακούσεις από ‘μενα καλημέρα,
δε θα πας πιο πέρα.