Ένα βήμα πριν το τέρμα,
η αγάπη μας σε τέλμα
δίχως λόγο δίπλα σου με θες.
Η συνήθεια σκοτώνει,
τον εγωισμό τεντώνει
στην απέναντι μας οι ζωές.

Η καρδιά μου πάει να σπάσει
στο μηδέν μου έχω φτάσει
και μιλάω μόνο με σκιές.

Φύγε,
απ’ τη σκέψη μου σβήσε σου λέω
και τα βράδια να πάψω να κλαίω,
σε αντίθετο ρεύμα περνώ.
Φύγε,
απ’ το σώμα μου και μην με λιώνεις
το σχοινί άλλο μην το τεντώνεις,
πόσο λάθος μου να σ’ αγαπώ.

Με στοιχειώνει η μορφή σου,
φεύγω τώρα απ’ τη ζωή σου
δεν γυρνώ στην κόλαση που θες.
Βρήκα δύναμη να ζήσω,
ίσως να ξαναγαπήσω,
μείνε τώρα μόνη σου στο χθες.

Η καρδιά μου πάει να σπάσει
στο μηδέν μου έχω φτάσει
και μιλάω μόνο με σκιές.

Φύγε,
απ’ τη σκέψη μου σβήσε σου λέω
και τα βράδια να πάψω να κλαίω,
σε αντίθετο ρεύμα περνώ.
Φύγε,
απ’ το σώμα μου και μην με λιώνεις
το σχοινί άλλο μην το τεντώνεις,
πόσο λάθος μου να σ’ αγαπώ.