Η ξύλινη κολόνα
με τη φαγωμένη σάρκα
σαν άρρωστο κορμί
τα γέρικα καλώδια
γεμάτα φωνές και ιστορίες
εκεί έστησα μικρός
τ’ αυτί μου
και άκουσα το μοιρολόι
των πουλιών
στις αποδημίες του φθινοπώρου
τα πρώτα λόγια
των ερωτευμένων
και ένα σ’ αγαπώ
σαν κομμένο σύρμα
στον καρπό του χεριού.

Σύρματα και σήματα
και παλιά αισθήματα
που μετέφεραν ακόμη
οι γριές κολόνες
μαζί μ’ εκείνες τις παλιές σιωπές
των πεθαμένων.