Αιώνες τώρα η Ανατολή υπομένει και σιωπά,
αφουγκράζεται τους αβάσταχτους καημούς των παιδιών της
και καρτερά.

Οι λαοί της Ανατολίας, όταν δεν σιωπούν,
όταν δεν βυθίζονται στην ασάλευτη παθητικότητα
και δεν εναποθέτουν το μέλλον τους
στα χέρια του εκάστοτε θεού τους,
τότε κλωτσώντας την μακάρια κηδεμονία του κισμέτ,
εκρήγνυνται οργισμένα και εκδικητικά.

Κι έπειτα σφαγιάζονται.
Άλλοτε επιτιθέμενοι κι άλλοτε αμυνόμενοι.
Απ’ τον καιρό του Πρίαμου,
απ’ τον καιρό του Μεγαλέξαντρου ακόμα.
Είναι της μοίρας τους
να χτίζουν την ιστορία τους με αίμα.