Δεν αλλάζει ο άνθρωπος, μικρή μου, δεν αλλάζει
κι αυτό μου μοιάζει πότε καλό, πότε κακό.
Μα δεν αλλάζει ο άνθρωπος ψυχή μου, δεν αλλάζει
μα μη σε νοιάζει, θα βρω ένα τρόπο και γι αυτό.

Γιατί έχω πάψει να θυμάμαι, έχω πια πάψει να κοιμάμαι
γιατί έχω πάψει πλέον να 'μαι ένα παιδί.
Κι έχω αρχίσει και γερνάω, έχω αρχίσει και ξεχνάω
έχω αρχίσει να ρωτάω, και τώρα, τι;

Δεν αλλάζει ο άνθρωπος, μικρό μου, δεν αλλάζει
κι αυτό μου μοιάζει συνάμα λάθος και σωστό.
Μα δεν αλλάζει ο άνθρωπος, μωρό μου, δεν αλλάζει
μα μη σε νοιάζει, θα βρω ένα τρόπο και γι αυτό.

Μη σε τρομάζει,
στο τέλος κάτι θα σκεφτώ.