Οδυσσέας στο κατάρτι σας θα γίνω
-βαρέθηκα όλη αυτή την ατολμιά σας-
θα χτυπιέμαι, θα σας βρίζω, θα σας φτύνω,
μέχρις ότου ξεβουλώσετε τ' αυτιά σας.

Ει τυφλοί,
κάντε τώρα μια υπέρβαση, έστω μία
κι αφήστε με το πλοίο να οδηγήσω,
πριν πεθάνετε από πλήξη και ανία,
αλητήριους ιππότες να σας χρίσω.

Λύστε με απ' το κατάρτι,
μεθυσμένες σειρήνες μας προσμένουν.
Δειλοί, φοβάστε τον αντάρτη
που κάνει τις ζωούλες σας να τρέμουν.

Λύστε με απ' το κατάρτι,
να πάρω το πηδάλιο στα χέρια.
Δειλοί, αφήστε τον αντάρτη
να σας πάει σε πρωτόγνωρα λημέρια.