Πέρασαν οι μέρες πολύχρωμες γαλέρες
μπροστά απ’ το παράθυρο μιας κάμαρας μικρής
και πέταξαν τα χρόνια σαν τα χελιδόνια
στο σκοτεινό ορίζοντα μιας άγονης γραμμής.

Μα έμεινε πίσω ένα παιδί
να σου χαμογελάει
να τρέχει στις ανηφοριές
και στ’ ουρανού τις σκαλωσιές
ελπίδες να κρεμάει
να χτίζει άλλες γειτονιές
και φωτισμένα κάστρα
να τραγουδάει τους ποιητές
και να μετράει τ’ άστρα.

Ράγισαν τα μάτια κι έγιναν κομμάτια
σβήσανε τα χρώματα στους κήπους τ’ ουρανού
κρεμάστηκαν οι νύχτες στου ρολογιού τους δείχτες
και πνίγηκαν οι ώρες σε σύννεφα καπνού.