Σ’ ένα κόσμο βυθισμένοι μένουμε κι οι δυο
Του παράδεισου η πόρτα βγάζει στον ακάλυπτο
Κάποιοι λένε ζουν ακόμα, τοίχο τοίχο περπατούν
Γίνανε βουνά τα λόγια
Στο δυάρι δε χωρούν.
Σ’ ένα κόσμο ζαλισμένο με χιλιάδες τάματα
“η πουτάνα η ζωή μας” δεκαπέντε γράμματα
Γύρω – γύρο να χορεύει και στη μέση όλοι εμείς
Παλαμάκια της χτυπάμε και τελειώνουμε νωρίς.
Μα η “αγάπη” είναι λίγη
Πέντε μόνο γράμματα
Έχει μου ‘παν η ζωή μας άρτον και θεάματα
Κλείνω πόρτες και κουρτίνες, κατεβάζω τα ρολά
Φεύγουν και πετάν τα χρόνια, σαν τα άγρια πουλιά.

®
Πέσανε βροχές και χιόνια
Σε αυλές και σε μπαλκόνια
Κι από κάτω απ’ το ραδίκι
Σπάνε πλάκα οι πιτσιρίκοι
Και ξορκίζουν τη κατάρα
Με ρακιές και με τσιγάρα
Πότε γεια και πότε βίβα
Μείναμε χωρίς πατρίδα.

Το κορμιά σάπια καράβια vodka ο ωκεανός
Δεν κρατήσαμε ούτε πόντο να χωρέσει ο καημός
Ψεύτικο το δαχτυλίδι, δεξιά να το φόρας
Παίζει άσχημο παιχνίδι
Η ζωή όταν αγαπάς.
Σ’ ένα κόσμο ζαλισμένο με χιλιάδες τάματα
“η πουτάνα η ζωή μας” δεκαπέντε γράμματα
Γύρω – γύρο να χορεύει και στη μέση όλοι εμείς
Παλαμάκια της χτυπάμε και τελειώνουμε νωρίς.
Μα η “αγάπη” είναι λίγη
Πέντε μόνο γράμματα
Έχει μου ‘παν η ζωή μας άρτον και θεάματα
Κλείνω πόρτες και κουρτίνες, κατεβάζω τα ρολά
Φεύγουν και πετάν τα χρόνια, σαν τα άγρια πουλιά.