Στον κόσμο αυτό, τον σκοτεινό,
που μου 'λαχε να περπατώ,
μέσα μου υπάρχει το κενό,
του έρωτα που αναζητώ.

Ποτέ δεν το 'χα φανταστεί,
πως όλα θα 'χανε σβηστεί
κι ας έχω τόσο κουραστεί,
κι ας έχω τόσο αγωνιστεί.

Δίπλα μου στέκεις στο χρωστώ
και όμως ψάχνω να σε βρω.
Δεν είναι φυσιολογικό.
έχει και κάτι νευρικό,
να λέω πάντα σ' αγαπώ
και στο μηδέν να ισορροπώ.

Χτυπούν τα σήμαντρα βαριά,
μα της καρδιάς η ζυγαριά,
ζυγίζει λόγια τα παλιά,
για της αγάπης τη θηλιά.

Σ' έχω πολύ ερωτευτεί
κι ας έχω πια παγιδευτεί,
αυτή η αρρώστια με κρατά,
στα χέρια σου τα δυνατά.