Στων ματιών σου το φως,
κάθε φόβο μου έζησα,
λίγο εγώ, λίγο εσύ και το χθες μου το έσβησα.

Στων χειλιών σου τα ΜΗ
και τα ΔΕΝ χώμα έγινα,
για να γίνεις βροχή, μια ζωή φως μου, έμεινα.

Μείνε,
στη ζωή μου κι ο κόσμος μου γίνε,
στο λαιμό μου, σαν άρωμα μείνε,
στην αγάπη χρειάζονται δυο.
Μείνε
και το χθες μου ξεκίνα και σβήνε,
λίγο-λίγο και μόνος σου μείνε,
στην καρδιά, στο κορμί, στο μυαλό.

Στην ανάσα σου ζω
και στον ύπνο σου χάνομαι,
έτσι δίχως γιατί, μείνε εδώ να σ' αισθάνομαι.

Να σε νοιώθω παντού,
νύχτα-μέρα οπουδήποτε
μόνο αυτό μου αρκεί, δε με νοιάζει άλλο τίποτα.