Χωριό μου και Αθήνα μου
σας είχα δυο πατρίδες,
όμως κι οι δυο μου σβήσατε
όνειρα και ελπίδες.

Θέλω να φύγω να πάω στο χωριό μου
όμως δεν μπορώ και λιώνω απ’ τον καημό μου.
Από δυο πατρίδες σαν την καλαμιά
δεν μπορώ να μείνω τώρα σε καμιά.

Τα πράγματα τον κώδωνα
του κίνδυνου χτυπάνε,
Αθήνα δεν μας θέλεις πια
και στο χωριό πως πάνε.

Θέλω να φύγω να πάω στο χωριό μου
όμως δεν μπορώ και λιώνω απ’ τον καημό μου.
Από δυο πατρίδες σαν την καλαμιά
δεν μπορώ να μείνω τώρα σε καμιά.

Σαν δυο ρολόγια βρε ζωή
μου το ‘χες φυλαγμένο
το ένα παρά τέταρτο
τ’ άλλο σταματημένο.

Θέλω να φύγω να πάω στο χωριό μου
όμως δεν μπορώ και λιώνω απ’ τον καημό μου.
Από δυο πατρίδες σαν την καλαμιά
δεν μπορώ να μείνω τώρα σε καμιά.