Ρίξε Τσιτσάνη δυο πενιές
στην ασκημιά του κόσμου
το βάσανο μου διώξε μου
τη λησμονιά της δως μου.

Την πίστεψα Βασίλη μου
πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια
είχε στη φλέβα την ψευτιά
την απονιά στα στήθια.

Μάνα μου το συκώτι μου.

Τι κι αν μου έλεγε πολλά
γυναίκα ήταν στο βάθος
γυναίκα ήταν στη ψυχή
γυναίκα και στο πάθος.