Βόηθα με ψυχή να μεγαλώσω, που έμεινα παιδί
δυνατή τη φλόγα μου να νιώσω πάλι απ’ την αρχή.
Βόηθα με σου λέω να καταφέρω, πια να σηκωθώ
στα πόδια μου και να λευτερωθώ.

Βόηθα με ψυχή να μεγαλώσω, μου ‘πεσαν πολλά
πόσα πια να έχω για να δώσω, χέρια μου αδειανά.
Βόηθα με και μην με αφήνεις πίσω μες στον κόσμο αυτό
μαζί με το όνειρό μου ζωντανό.

Κι έρχεται πάλι, θάλασσα μεγάλη,
η ζωή και μας ρίχνει στα βαθιά της.
Ποιος θα μας βγάλει στη στεριά ακόμα μια φορά,
ποιος θα βγει απ’ τα κύματά της;

Βόηθα με ψυχή να μεγαλώσω, τόση διαδρομή
πόση πια ακόμα ανηφόρα, δώσε αναπνοή.
Βόηθα με ψυχή να σ’ αγκαλιάσω, μείνε εδώ σφιχτά
ο ουρανός ξημέρωσε μπροστά.