Γαλανόλευκή μου, γοργοφτέρουγο πουλί μου
μες στα μπλε σου μάτια ζωντανεύουν οι νεκροί μου.
Μπαίνουνε στο περιθώριο όσοι θρέφουν την καρδιά σου
και θα φύγουν μες στη νύχτα τα καλύτερα παιδιά σου.
Γαλανόλευκή μου, μίλησέ μου ακριβή μου
δως μου την ευθύνη, ξύπνα με απ’ την νάρκωσή μου.

Γαλανόλευκή μου, ποιος θα νιώσει την κραυγή μου
βρες μου ποια κομμάτια λείπουν απ’ την ένωσή μου.
Γαλανόλευκή μου, μελαγχολική ψυχή μου.

Οι καρεκλοκένταυροι σου έντεχνα πως με κοιμίζουν
και την ώρα που φτωχαίνω κάποιοι άλλοι θησαυρίζουν.
Κι όλο πάντα κάποιος φταίει κι όλο πάντα κάποιος θα ‘ρθει
μα για τον βαθύ καημό σου ποιος πληγώνεται να μάθει
για τ’ αγκάθι.

Γαλανόλευκή μου, δίχως μνήμη στο κελί μου
κόπηκε η γραμμή μου κι έχασα τη διεύθυνση μου.
Γαλανόλευκή μου, θέλω πίσω τη ζωή μου.

Σαν ψέματα μου φαίνεται πως έχασα τη γη
και τη δουλειά μου, που θα βρω;
Πως έχασα τα ίχνη απ’ τους δικούς μου
και την οικογένειά μου, που θα βρω;
Εκείνα που καμάρωνα
και νόμιζα πως ήτανε δικά μου
τα φτερά μου.

Γαλανόλευκή μου, τι ζητάς ξανά καλή μου
την παραίτηση μου ή την επανάσταση μου.

Οι ουρανοί και τα νερά σου του παράδεισου η πύλη
κι όμως πάντα μια εξορία η ιστορία θα με στείλει.
Γαλανόλευκή μου.

Ξημερώνει σε μια άγρια οθόνη
και όλοι πιο μόνοι από ποτέ λέω το ξόρκι ξανά.
Να πιάσουν οι όρκοι, αίμα βία και τρόμος ποτέ εδώ ξανά
και γεμίζουν οι δρόμοι.
Ξημερώνει σε μια άγρια οθόνη τρελά ποσοστά
κι εσύ μόνη ακόμη, χαίρε ω χαίρε στο χιόνι
σε θέλω κοντά μου με σάρκα και οστά.

Γαλανόλευκή μου, ποιος σε μάτωσε πουλί μου,
γαλανόλευκή μου, ποιοι είναι φίλοι, ποιοι είναι εχθροί μου.
Γαλανόλευκή μου, ποιοι είναι φίλοι, ποιοι είναι εχθροί μου
γαλανόλευκή μου, μελαγχολική ψυχή μου.