Μάδησα μια μαργαρίτα
και θυμήθηκα τη Ρίτα
ημιυπόγειο στο Παγκράτι
σε ημίδιπλο κρεβάτι.

Δεν κοιμόμασταν τη νύχτα
μου ‘δειχνε την αλφαβήτα
θερμός Λατίνος εραστής
απών αιώνιος φοιτητής.

Ήταν μια γυναίκα ψεύτρα
μια κακούργα, μια πλανεύτρα,
την αγάπησα στ’ αλήθεια
κι όλο τη θυμάμαι,
Ρίταααααα

Φοιτητές στο Φι Πι Ψι
με κρασί κι επιτραπέζια
τώρα γόβα λουμπουτόν
τσιφτετέλια στα τραπέζια
πόσο έχει αλλάξει η Ρίτα.

Ούτε ξέραμε και οι δύο
προς τα που ‘ναι η σχολή,
με είχε γράψει Ανταρσία
εγώ παιδί από επαρχία.

Φεστιβάλ όλη τη μέρα
κάπου στη Γεωπονική
εκεί κατάλαβα πως ήταν
ελαφρών ηθών πολύ.

Ήταν μια γυναίκα ψεύτρα
μια κακούργα, μια πλανεύτρα,
την αγάπησα στ’ αλήθεια
κι όλο τη θυμάμαι,
Ρίταααααα

Φοιτητές στο Φι Πι Ψι
με κρασί κι επιτραπέζια
τώρα γόβα λουμπουτόν
τσιφτετέλια στα τραπέζια
πόσο έχει αλλάξει η Ρίτα.