Έφυγες κι ήταν Κυριακή
και ράγισε η καρδιά μου
σαν κεραυνός με χτύπησες
στάχτες τα όνειρα μου.

Την Κυριακή τ’ απόβραδο
μου έφυγες ψυχή μου
και από τότε σύννεφα
σκέπασαν τη ζωή μου.

Φωτιά σ’ αυτές τις Κυριακές,
να μην ξαναγυρίσουν
κι αυτοί που πόνο νιώσανε
μονάχοι τους να ζήσουν.

Έφυγες κάποια Κυριακή
χωρίς να πεις αντίο
κι εγώ αναρωτιόμουνα
μπορώ να ζω για δυο.

Σύννεφα μαύρα σκέπασαν
την άχαρη ζωή μου
τα μάτια μου πλημμύρισαν
σταμάτησε η πνοή μου.

Φωτιά σ’ αυτές τις Κυριακές,
να μην ξαναγυρίσουν
κι αυτοί που πόνο νιώσανε
μονάχοι τους να ζήσουν.