Μου φτάνει,
μονάχα η αγκαλιά σου φτάνει
κι εκείνη η ματιά που κάνει
οι αχτίδες να προβάλουν της αυγής.

Φουστάνι,
αυτό το εμπριμέ φουστάνι
χυμένο στο κορμί σε κάνει
να μοιάζεις με το χρώμα της ζωής.

Σ’ ένα κόσμο που κόβεται στα δυο
γράψε μ’ απλά σ’ ένα καθρέφτη με κραγιόν.
Γράψε είμαι εδώ, όσο ζω θα σ’ αγαπώ
θα δεις το θαύμα ν’ αστράφτει μαγικό
το κάθε αδύνατο να γίνει δυνατό.

Δε φτάνει,
μονάχα ένα φιλί δε φτάνει
θα πλέξω από φιλιά στεφάνι
που πάντα στα μαλλιά σου θα φοράς.

Λιμάνι,
εσύ είσαι το στερνό λιμάνι,
της θάλασσας το πυροφάνι
εσύ είσαι το λιμάνι της καρδιάς.

Σ’ ένα κόσμο που κόβεται στα δυο
γράψε μ’ απλά σ’ ένα καθρέφτη με κραγιόν.
Γράψε είμαι εδώ, όσο ζω θα σ’ αγαπώ
θα δεις το θαύμα ν’ αστράφτει μαγικό
το κάθε αδύνατο να γίνει δυνατό.